کهکشانها با سرعت در حال دور شدن از ما و از یکدیگرند. هرچه کهکشانی دورتر باشد با سرعت بیشتری از ما دور می‌شود.

 این نظریه به این معنی است که عالم مانند یک بادکنک در حال انبساط است. 

قانون هابل نشان می‌دهد که نسبت سرعت کهکشانها به فاصله شان مقداری ثابت است. این ثابت را ثابت هابل می‌گویند که آهنگ انبساط کنونی عالم یعنی ۲۲ کیلومتر بر ثانیه در هر میلیون سال نوری است.

در سال‌های اولیه ی دهه ی ۱۹۲۰  هابل در رصدخانه  مانت ویلسون  در کالیفرنیا شروع به کار کرد و تا پایان عمر در همان جا ماند.در مانت ویلسون  از یک تلسکوپ ۲/۵۴  متری بهره برد که بزرگترین تلسکوپ زمان خود بود.

این تلسکوپ کهکشان‌هایی فراتر از کهکشان ما را  کشف و آن ها را به سه گروه تقسیم بندی کرد: بیضوی، مارپیچی و نامنظم.اکنون در مورد کهکشانها اطلاعات بسیار بیشتری داریم: ۱۲۵  میلیارد کهکشان در عالم قابل مشاهده کنونی وجود دارد (و شمارش آنها هنوز هم در حال جریان است) که هر کدام میلیاردها ستاره دارند.

 قطر آنها از چند هزار تا صدها هزار سال نوری متفاوت است.اما ما فقط می‌توانیم کهکشان‌هایی را بشناسیم که در حدود شعاع معینی‌اند و به آنها شعاع هابل می‌گویند. زیرا کهکشانهایی که فراتر از این شعاع واقع اند با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کنند.

تخمین زده  می شود شعاع هابل حدود ۱۲ میلیارد سال نوری است.